Απογοήτευση.
Απογοήτευση από εσένα, από εμένα.
Τι ήχο κάνει το δάκρυ όταν πέφτει;
Τι χτύπο έχει η καρδιά όταν πονά;
Τι χρώμα έχουν τα μάτια όταν κλαίνε;
Τι χρώμα έχει η ψυχή όταν χάνεται;
Το δάκρυ είναι σιωπηλό, ο ήχος όταν πέφτει βαρύς. Η ζωή του μικρή, η σημασία του μεγάλη. Ο χτύπος τη καρδιάς, αργός, βαρύς, δύσκολος, προσπαθεί να επιβιώσει. Το χρώμα των ματιών, κόκκινο, γυαλιστερό, δηλώνει την ύπαρξη των δακρύων. Και η ψυχή. Αυτή δεν έχει κανένα χρώμα όταν χάνεται... ίσως και να έχει άπειρα, όμως τίποτα ξεκάθαρο. Η ψυχή παίρνει το χρώμα των ματιών, το χρώμα της λύπης, το χρώμα του πόνου, το χρώμα της απογοήτευσης. Έχει ήχους πολλούς, σιωπηλούς, αργούς. Η ψυχή.
Όταν όμως ένας από τους πιο κοντινούς σου ανθρώπους δε σε εμπιστεύεται, τότε η ψυχή δεν έχει κανένα χρώμα, κανέναν ήχο. Κολυμπάει μέσα σε μια λίμνη και πνίγεται. Τότε ποιος θα τη σώσει; ποιος θα τη βοηθήσει;
Κανένας.
Θα πρέπει να βρει μόνη της τρόπο να σωθεί, να παλέψει και να κολυμπήσει μέχρι την ακτή και τότε όλα θα είναι καλύτερα. Θα είναι μια άλλη μέρα. Καλύτερη.
